Villagewalk

Om 8.30 staat onze gids Mike klaar voor de villagetour. We wandelen naar het healthcarecentrum. Het is heet in de Malawiaanse zon. Afzien dus want het is een eindje lopen. Er is geen dokter aanwezig in het healthcarecentrum. Wel twee assistenten die ons rondleiden. Ze hebben geen medische opleiding maar weten wel hoe je met een testje vaststelt of iemand malaria heeft. Daar zijn dan soms medicijnen voor aanwezig. Er hangen overal instructies en medische protocollen, maar daar heb je dan weinig aan. Er zijn geen hulpmiddelen, geen verband, geen medicatie. De apotheek staat vol met lege dozen. Hoewel er grote borden hangen van Cordaid en Unicef, is het wel duidelijk dat als je een healthcarecentrum bouwt en je naam op gevel staat, er daarna niet veel meer gebeurd. Maar de foto's doen het dan wel goed om meer donateurs te werven. Er zijn ook geen patiënten en dat is logisch, want behalve een malariatest is er niks te halen. Het is ons al een tijdje volstrekt helder dat de goedbedoelde westerse hulp niet erg effectief is.

Dan gaan we door naar de secondary school. We worden rondgeleid door de headteacher en in iedere klas moeten we naar binnen om ons voor te stellen. Het bezoek uit Nederland levert in de klassen de nodige hilariteit op. Twee van die witte oververhitte dames, daar moeten ze erg om lachen. Duidelijk is dat de headteacher de wind er onder heeft. Met een strenge blik legt hij ze het zwijgen op. We prijzen hem om de gedisciplineerde wijze waarop hij de school leidt. Dan laat hij ons nog de bibliotheek en het magazijn zien. In het magazijn is er niet alleen een voorraad van schoolartikelen, maar er hangen ook twee plastic skeletjes aan het plafond voor de biologieles. Het ziet er komisch uit. Ik vraag hem of dat de stoute kinderen zijn die hij heeft opgehangen in het magazijn. En dat ik wel kan zien dat ze er al een tijdje hangen. Hij kan het grapje wel waarderen en moet er hartelijk om lachen. Waarschijnlijk denkt hij nu dat die twee mzungu's uit Nederland niet helemaal goed wijs zijn. Hij legt voor de zekerheid nog maar eens uit dat de skeletjes toch echt voor de biologieles zijn.

Dan verder naar de witchdoctor. Dat is nog eens leuk! Een vakbroeder van Gerrie maar dan een beetje anders.
Hij woont ergens achteraf tussen de kippen, de varkens en de cassave. De witchdokter gaat zich eerst even aankleden en zijn attributen tevoorschijn halen. Dan doet hij zijn openingsdans voor ons en de kinderen uit het dorp kijken toe. Belletjes om zijn enkels, een dokterspak, botjes en veertjes in zijn hand. Daarna neemt hij een poedertje om te snuiven en als hij in trance is mogen we om beurten bij hem in huis komen, zodat hij ons de toekomst kan voorspellen. Hij constateert dat Gerrie geen man heeft en ook niet op zoek is naar een man. Ook weet ze veel van kruiden en zal ze gezond oud worden. De terugreis naar Nederland zal voorspoedig verlopen.
Dat laatste is ook voor mij natuurlijk goed nieuws, want uiteraard nemen we dezelfde vlucht naar huis. Dan is het mijn beurt. De witchdoctor zegt dat ook ik gezond ben en in goede gezondheid oud wordt. Mijn terugreis gaat heel voorspoedig verlopen en hij is er van overtuigd dat ik nog eens terug kom naar Afrika. Hij vindt mij "a very clever woman". Maar, zo zegt de witchdoctor, als ik nou ook nog zou trouwen, dan zou ik nog veel en veel slimmer worden. Daar ben ik nog niet over uit of dat de beste methode is om slimmer te worden.

Daarna bezoeken we het weeshuis(je) en de primary school. We krijgen een rondleiding en zowel de meneer van het weeshuis als de schooldirecteur vragen om geld. De man van het weeshuis hangt wat rond en lijkt zich niet echt om de kinderen te bekommeren. Wel heeft hij werk gemaakt van een brief waarin hij om geld vraagt.
De directeur van de primaryschool heeft met enkele collega's het rondhangen ook als belangrijkste dagelijkse bezigheid ontdekt. Helaas voor hen, geloof ik er niks van dat mijn geld dan ten goede komt aan de kinderen, dus krijgen ze niks. Maar de schooldirecteur geeft aan dat als ik geen geld wil geven, ik ook een laptop en een kopieerapparaat kan sturen. En om de transportkosten te drukken, adviseert hij me om die spullen in Lilongwe te kopen en op te sturen naar de school. Dat gaan we niet doen dus. De primary school is voor de jongste kinderen en is van de overheid, waardoor het onderwijs op de schooluniformen na, gratis is. De kinderen zitten op de grond en lesmateriaal is er nauwelijks.
Wat een enorm verschil met de secondary school, waar we eerst waren en waar wel lesgeld betaald moet worden. Een enorm verschil in mentaliteit tussen beide scholen. Dan mag de headteacher van mij best een paar stoute kinderen ophangen in het magazijn. Die man had tenminste een drive om iets te betekenen voor zijn leerlingen. Jammer dat de meeste ouders het zich niet kunnen veroorloven om hun kinderen na de primary school ook nog naar de secondary school te sturen.

Na de middag keren we terug op Chitimba Camp waar we met Ed en Carmen lunchen. Daarna kletsen we even bij, lummelen wat rond, kletsen nog meer en dan is het al tijd voor het avondeten. En het mag gezegd worden....de koks Remnant en Tony "Macaroni"weten er iedere dag een waar culinair feest van te maken.

Inmiddels is Nyasi weer gewond geraakt. In een poging om weer een aap te verjagen botsten Ziggy en Nyasi tegen elkaar met een bloedend oor als gevolg. Ik verdenk Nyasi er nu serieus van, dat de beloning van een pannenkoek omdat hij zielig is, groter is dan zelfbehoud. En met zo'n oor mag je dan ook op schoot zitten bij het baasje en word je vertroeteld. Hele slimme hond die Nyasi.

Ik denk er nu over om in dit paradijs te blijven en niet meer terug te keren naar Nederland. Geweldige accommodatie, stralend zonnig weer, rust, heerlijk eten.... meer kan een mens zich niet te wensen.

's Avonds kijken we met bewondering naar de prachtige foto's die Ed een paar dagen geleden heeft gemaakt van de kinderen uit de village. Vooral het portret van kleine Veronica is prachtig geworden. Dit gaat bij Gerrie een prominent plaatsje aan de muur krijgen. Niks mooiers dan een portret van Ed Peeters Photography aan de muur. Zijn website en facebookpagina zijn een aanrader! En met behulp van Ed is het ook gelukt om wat foto's te uploaden. En dan vroeg naar bed. Voor de volgende dag staat er een trip naar Livingstonia en de Manchewe falls op het programma.