Chitimba Camp

Na een weldadige nachtrust en een lekker warme douche, ga ik 's morgens alvast naar de summerhut buiten. Gerrie gaat ook nog even douchen. Het is prachtig weer en vanuit de summerhut heb ik een prachtig uitzicht op Lake Malawi. Natuurlijk krijg ik al 11 jaar lang foto's en ken ik op die manier Chitimba Camp al goed. Maar dat het zo ongelofelijk mooi zou zijn, kon ik ondanks de vele foto's niet vermoeden. Het ziet er werkelijk uit als een paradijs. Aan de rechterkant de prachtig groene bergen, het schitterend blauwe Malawimeer. Het strand, de bomen, de bloemen. Overweldigend. En dan heb ik het nog niet eens over Chitimba Camp zelf. In 11 jaar tijd hebben Carmen en Ed alles opgeknapt en het is een fantastisch mooie locatie. Het vakantiegevoel overvalt me.

De koffie wordt geserveerd en na een tijdje is Gerrie nog steeds niet verschenen. Ik ga maar eens even poolshoogte nemen. Gerrie zit op bed een boek te lezen want ik heb de hordeur per ongeluk aan de buitenkant dichtgemaakt. Stom, stom, stom en goed dat ik was gaan kijken. Maar ze heeft van de nood een deugd gemaakt, de kamer opgeruimd en de badkamer gedweild. We lachen er om en omdat de kamer nu supernetjes is, dreig ik haar dat ik haar vanaf nu elke dag eerst even een uurtje opsluit. Dan ontbijten we samen met Ed en Carmen.
Ed geeft een rondleiding en we maken kennis met het personeel. We bekijken alle bloemen en planten, de gebouwen, de boot, de bar en de summerhuts. Het ziet er fantastisch uit en we realiseren ons hoeveel werk er verricht is om Chitimba Camp in deze staat te krijgen.
Na de lunch genieten we in de schaduw in de summerhut van het koele briesje dat vanuit het meer waait. Want het is heet in het noorden van Malawi.
Later in de middag als het even bewolkt is, lopen we via het strand naar het meer. Daarna maken we nieuwe vrienden in de diverse woodcarvingshops net buiten de poort. In 11 jaar tijd hebben ze behoorlijk wat Nederlands opgepikt van Ed en Carmen. Het lijkt me duidelijk dat Chitimba het enige dorp in Malawi is waar naast de lokale taal, ook Engels en een beetje Nederlands wordt gesproken.
Ik krijg tijdens de tour door de shops een opsomming van Nederlandse voetballers. De shops liggen vol met kunstig houtsnijwerk.
We maken er na de vermoeiende reis- en safaridagen een rustige dag van. Gewoon genieten van alle moois op Chitimba Camp in een aangenaam klimaat.

Tijdens de avondmaaltijd komen de avonturen van hond Nyasi nog aan bod. Deze verjaagt met succes de vervetapen van de campsite. Ruim een week geleden heeft hij een grote aap te pakken gekregen en dat leidde tot een hevig gevecht tussen de aap en Nyasi. Hoewel Nyasi geen grote hond is, heeft hij een groot ego als de apen in beeld zijn. Het personeel moest tussenbeide komen. Zowel de aap als Nyasi waren flink toegetakeld. De aap ging er vandoor en Nyasi bloedde hevig. Het was zo erg dat Carmen en Ed besloten om een dierenarts te zoeken die de bijtwonden kon hechten. En een dierenarts zit natuurlijk niet om de hoek. De medische voorzieningen voor mensen zijn in Malawi beroerd en van de "dierenarts" mag je dan helemaal geen verwachtingen hebben. De Malawiaanse dierenarts was bang voor honden en ook nog dusdanig slechtziend, dat Ed moest assisteren omdat de dierenarts niet zag waar hij met de hechtnaald zat. Maar uiteindelijk was Nyasi op diverse plaatsen gehecht en werd hij op de campsite extra vertroeteld.
Nu is het zo ver dat de hechtingen er uit moesten en de slechtziende dierenarts was geen optie. Nu is Ed van alle markten thuis, maar gelukkig is Gerrie er ook nog.

De volgende morgen verschijnen we uitgeslapen en fris aan het ontbijt. En na het ontbijt komt Nyasi op consult bij Gerrie. We trekken onze EHBO-kit uit het koffer en terwijl Ed Nyasi vasthoudt, verwijdert Gerrie de hechtingen. Dan blijkt dat Nyasi niet alleen een heldhaftige hond is, want anders zou hij zo'n grote aap wel met rust laten, maar dat hij ook niet kleinzielig is want hij laat het over zich heen komen zonder te janken. Na afloop krijgt onze held Nyasi als beloning een pannenkoek.
De bijtwonden zijn nog niet genezen, maar even later ziet hij een aap lopen en gaat hij er weer op af om de aap te verjagen.

Daarna besluiten we om wat kleren te wassen. Gewapend met emmer, wasmiddel en de was, lopen we over de campsite naar de plek waar we de wasvrouw bezig hebben gezien. Ze is druk bezig maar staakt haar werkzaamheden als ze ons bezig ziet. Ze kijkt het even hoofdschuddend aan. Twee van die mzungu's die er niks van bakken. Ze doet het ons voor hoe we onze was op de hand moeten wassen. Met schone was keren we terug naar onze suite.

Na de middag gaan we met Carmen en Ed naar de markt in de village. Onderweg naar het dorp worden we aangeklampt door de kinderen uit het dorp. Ze vragen naar onze naam en willen op de foto. Hand in hand lopen we met de kinderen richting de village. De kinderen worden tijdig teruggestuurd en we doen een rondje over de markt. We zijn er de enige mzungu's. Daarna drinken we nog een biertje/flesje water in de village waarna we teruglopen naar Chitimba Camp.
De kinderen uit de village wachten ons al op en hand in hand gaat het richting Chitimba Camp. Intussen blijken ook de kleintjes al een beetje Nederlands te spreken en hoor ik ze knakworst en pannenkoek zeggen. De kindjes lachen er om en ook bij ons levert het de nodige hilariteit op.

Ed laat ons daarna nog een compilatie zien van een aantal fantastische foto's die hij heeft gemaakt. Het is wel duidelijk waarom zijn foto's onder andere bij National Geographic terug te vinden zijn.

https://edpeeters.wixsite.com/edpeetersphotography

En dan is het tijd om weer te gaan slapen want voor de volgende dag staat een villagewalk op het programma met een bezoek aan de plaatselijke witchdoctor.