Van Zambia terug naar Malawi

Ondanks de vermoeidheid alweer slecht geslapen. Het is erg onrustig op het tentenkamp en er wordt de hele nacht veel gelopen met zaklampen. De hongerige hippo heeft zich echter niet meer laten zien.
Om 6 uur is de wake-up call, maar Gerrie en ik zijn al aangekleed en schuiven aan voor het ontbijt. Om 7.00 uur start de terugreis naar Malawi. Deze keer reist de rest van het kamp mee terug, behalve de Italiaanse familie. Fijn, want die kan ik missen. Kiboko heeft een busje ingezet om ons naar Malawi te brengen. Terug naar Lilongwe waar we onze bagage hebben achtergelaten en waar ik herenigd ga worden met mijn föhn. Ik ben wat minder gehecht geraakt aan mijn föhn en had bedacht dat föhnen toch niet helpt als je vier uur in een open safari-jeep zit. Ik hoopte dat een verwaaid kapsel misschien de enge beesten op afstand zou houden. Dat was een misrekening, maar een ingestort kapsel gecombineerd met een boze blik was wel voldoende om Miss Italy het zwijgen op te leggen.

Eerst gaan we met het hele gezelschap even langs bij Tribal Textiles. Prachtige stoffen die handbeschilderd zijn. Een ontzettend mooie winkel ook. Nadat we besloten hebben dat Afrikaanse kussenslopen toch niet echt in ons interieur passen, houden we de hand op de knip. Het ziet er fantastisch uit maar het is zelfs voor Nederlandse begrippen extreem duur. En we hebben al 4 koffers met bagage.

Dan gaat het verder en aan de grens halen we eerst weer een uitreisstempel voor Zambia. Dan gaan we voor een inreisstempel naar de Malawiaanse kant. De tafel van de malle dokter is leeg. Geen witte jas te bekennen. Die zal op zondag wel geen dienst hebben dan. En mocht iemand nog ideeën hebben om hulpgoederen richting Afrika te sturen, dan adviseer ik om vooral stempelkussens te sturen. Die kunnen ze niet genoeg hebben.

Nadat de formaliteiten aan de grens zijn voldaan, maken we een lunchstop in Malawi. De pastasalade met tonijn en de rijstsalade gaan er wel in. Terwijl we eten, komen de kinderen uit het dorp ons bekijken. Ze vinden het duidelijk ontzettend grappig dat blanken uit een busje komen om te eten. Die Malawianen zijn een vrolijk volk.
Rond 15.00 uur uur zijn we terug in Lilongwe waar we voor de tweede keer inchecken bij het Kiboko Town Hotel. We drinken wat in de bar terwijl we onze berichten en mails checken. Als het rond 17.00 uur donker begint te worden, frissen we ons even op en bespuiten ons rijkelijk met Deet tegen de muggen. In Zambia hebben de muggen mij al te pakken gehad. Meer Deet en beter smeren is dus beter.
We nemen het dichtsbijzijnde restaurant en genieten van een sizzling fajita. En na het eten douchen en naar bed. Dan ontdek ik een mug in mijn klamboe. Die zit duidelijk klaar voor een verlate avondmaaltijd. Na vier pogingen om de mug dood te slaan, ga ik over op een effectievere methode. Ik bespuit de rondvliegende mug met Deet waarna die dood neervalt. En Gerrie en ik vallen ook bijna om van de Deetlucht. Het raam zetten we wijselijk niet open omdat we niet het risico willen lopen dat de mug zijn familie had ingeseind over een gratis familiediner. Tijd voor de nachtrust waar we inmiddels dringend aan toe zijn.

Maar ook nu wordt het een korte nacht. Om 5 uur 's morgens schalt er gezang uit de minaret in de buurt. Heel irritant. Dan maar douchen, koffers inpakken en ontbijten in de tuin bij Kiboko. De kok maakt tevens een lunch voor ons klaar om mee te nemen. Het is maandag en vandaag reizen we door naar Carmen en Ed in Chitimba. Dat is vanuit Lilongwe toch zeker 7 uur rijden.
De staff van Kiboko draagt onze loeizware koffers naar beneden. Daar staat Adrian onze chauffeur van Best Car Hire al klaar met de fourwheeldrive. De lange rit gaat beginnen. De eerste uren zijn nogal saai. Ik heb een praatje aangeknoopt met Adrian, maar na een uur is mijn gespreksstof op en Adrian is niet zo'n prater. Wel is hij een uitstekende chauffeur. In Malawi kun je rijbewijzen kopen maar Adrian heeft duidelijk wel rijles gehad. In de laatste uren van de rit verandert het landschap en komen we in de bergen. Het is er prachtig. En Adrian weet waar het gaspedaal zit en op rechte stukken gaat hij voluit. Het inhalen van anderen gebeurd netjes en hij houdt voldoende afstand. Daar kan Max Verstappen nog wat van leren. En in tegenstelling tot Max, rijdt Adrian de race helemaal uit.

Klokslag 16.30 uur stoppen we dan ook op Chitimba Camp waar we hartelijk worden onthaald. We overhandigen de helft van de koffers aan Carmen en Ed. Jullie dachten toch niet serieus dat we zelf twee grote koffers per persoon nodig hadden? Naar Chitimba afreizen, betekent een job als koerier om wat Nederlandse spullen in Malawi te krijgen. DHL levert hier namelijk niet. En het zal niet onze laatste job zijn.
We mogen in de luxe suite logeren en nadat we onze bagage hebben neergezet drinken we samen met Ed en Carmen een biertje (Gerrie houdt het bij water) en maken we kennis met de staff en met hond Ziggy en zijn makker Nyasi, de heldhaftigste hond van Afrika. En dan heeft de kok het eten klaar.

Heerlijke catfish, boontjes, gebakken aardappeltjes en komkommersalade. Na nog een drankje is het tijd om naar bed te gaan. Ed heeft een prachtige suite met badkamer gebouwd en na een heerlijk warme douche wil ik gaan slapen. Maar.....dan zie ik een SPIN op de badkamer. En geen kleine ook. Oh help help help. Wat nu. Ik ga echt niet slapen met zo'n joekel van een spin mijn buurt. Benauwd vraag ik aan Gerrie of zij eigenlijk bang is voor spinnen, terwijl ik de spin angstvallig in de gaten hou. Welnee, spinnen die doen niks dus daar is ze niet bang voor. Wat een opluchting. Ik vraag haar om dan even assistentie te verlenen. Gerrie wil wat wc-papier pakken maar ik geef de voorkeur aan de meer rigoureuze slippermethode. Na 2 keer misslaan terwijl de spin keihard wegrent, overleeft hij de derde slipperaanval niet. Pfffff...wat een opluchting. Ik ben Gerrie enorm dankbaar. Na het koerieren dus onze tweede job. Gerrie als ongediertebestrijder en ik als toezichthouder. Gerrie geeft aan dat zo'n spin ook zo maar in je bed kan kruipen. Dat is echt te veel informatie. Nu de spin morsdood is, kunnen we eindelijk gaan slapen.